"Ławka"

"Ławka"
Ciężko jest być ławką.
Bez przerwy robię to samo.
Mija mnie ludzi tysiące.
Jakieś dziecko krzyczy, "mamo!'
A na mnie wciąż świeci słońce.

Ciężko jest być ławką.
Nogi wręcz mdleją od stania,
A tu ktoś przyjdzie, usiądzie.
Pan się na nogach słania,
A goni go pani w brązie.

Dobrze jest być ławką.
Bo Wy, wiecznie się o coś martwcie
A ja sobie stoję, nic więcej.
Bez przerwy, ciągle coś robicie,
I tylko idziecie prędzej.

Przestaję już marudzić,
Bo właściwie, nie mam czemu.
Idźcie się dalej trudzić,
Męczyć, ale samemu.